خدا را سپاس که ما را آفرید و خلعت آفرینش را به ما ارزانی نمود و به ایمان زینتمان بخشید و به ما فرصت بندگی داد، او که منتهای لطف و رحمتش شامل حال ما شده، و فرصت توبه و انابه و طاعت و عبادت حضرتش را نصیب ما فرمود.

او که سالیان درازی است که رمضان و برکاتش را را روانه‌ی عمر و زندگی ما می‌کند، باشد که استفاده برده، و زاد تقوا برگیریم. 

آنچه مسلم است هر چیزی آغاز و پایانی دارد انگار دیروز بود که دعا می‌‌کردیم: اللّهم بَلِّغنا رَمَضان، و یا در آن ماه مبارک از دل، خدایمان را می خواندیم: اللّهم تقبّل مِنَّا صَلاتَنَا وَ صِیَامَنا وَ... و اکنون بار دیگر این فرصت پر خیر و برکت سپری شد و هر کس به فراخور طبع و تلاش و نیت و همّتش از آن بهره گرفت. و اکنون قرار است فصل جدیدی در زندگی ما رخ دهد و ما ثابت کنیم که درس‌های رمضان و تمرین‌های آن را به خوبی فرا گرفتیم و طرح نوینی برای زندگی و بندگی خود در زندگی دراندازیم...

یاد گرفتیم عبادت، معنا و مفهومی به وسعت لحظه‌های ما دارد و منحصر در چند رکعت نماز و تلاوت چند آیه قرآن نیست... .

یادگرفتیم برای به دست آوردن سرنوشتی نیکو با هم ‎در خیرات مسابقه دهیم.

تمرین کردیم و یاد گرفتیم مهار نفسمان را از دست ندهیم، تا به منزل مقصود می‌رسیم.

یاد گرفتیم عیار سرنوشتمان نیّت ما، و کلید منزل آخرتمان همان لحظه‌های ماست.

و یاد گرفتیم و یاد گرفتیم... و این از الطاف خدا بود.

چه چهره‌های نورانی که در کنار خود دیدیم و چه لحظه‌های سر شار از آرامشی که تجربه کردیم... خدایا تو را سپاس.

اما اکنون شب عید است، عیدی که از آن روزه داران و بندگان مجاهد پروردگار است. 

روز شادی قلب‌های معلّق به رضای خدا و هراسان از عذاب پروردگار. 

روز شادی درون و سرور قلب‌هاست.

 روز حلالیت خواستن و خنده وگل و شیرینی! هر چند که این روزها همه چیز تلخ است حتی خنده. وخنده‌هایمان با یاد برادران و خواهرانمان در جای جای دنیا، مخصوصا غزه نشکفته خشک می‌شود و بغض غریبانه‌ی ما می‌جوشد از درون.

بله... ما برای هر کاری آدابی می‌جوییم. بهتر است در خصوص عید فطر هم از آداب آن مطلع گردیم.

عید از« عَود» گرفته شده و به معنی بازگشت می‌باشد چرا که هر سال تکرار می‌شود و منشأ خیر و شادی و برکت برای مسلمانان است.

مسلمانان تنها دو عید شرعی دارند که یکی عید فطر و دیگری عید قربان است.

-روز پیروزی ایمان بر نفس و شیطان است.

-روز گرفتن کارنامه‌ی قبولی یک ماه امتحان بزرگ شبیه امتحان ابراهیم و اسماعیل( علی نَبِیّنا و علیهما الصلاةُ و السلام) است

-روز عمل نمودن به واجب دینی است و آن دادن زکات فطر است. 

که به محض تمام شدن ماه مبارک رمضان و فرا رسیدن شب عید واجب می‌گردد و به این دلیل به آن زکات فطر می‌گویند که این زکات از فطرت مسلمانان است.

زکات فطر در سال دوم هجری و قبل از زکات مال واجب گردیده است. استاد امام شافعی یعنی وکیع ابن الجراح(رضی الله عنهما) می‌فرماید: زکات فطر برای ماه رمضان همانند سجده‌ی سهو است برای نماز، آنچنان که سجده‌ی سهو نقصان نماز را جبران می‌کند، همانطور زکات فطر، نقصان و نا تمامی‌های روزه را جبران می‌کند.

زکات فطر بایستی تا قبل از وقت ادای نماز پرداخت گردد.

گفتن تکبیر

گفتنی است مراسم عید از غروب آفتاب روز قبل یعنی آغاز شب عید، با گفتن تکبیر در منزل و مسجد و راه و...شروع می‌شود.

عبارتی که برای تکبیر انتخاب شده؛ اللّه اکبر اللّه اکبر اللّه اکبر لا اله الا اللّه و اللّه اکبر و للّه الحمد.

نکته: تکبیر در شب عید به اوقات نماز بستگی ندارد، بلکه می‌توان در در تمام ساعات آن را بر پا داشت و این کار سنت است.

از شعائر اسلامی است و ترک آن موجب سیه روزی است 

نماز عید سنت مؤکده است. و به جماعت گزاردن آن خود سنتی است دیگر، که بدون اقامه است و اگر به جماعت اقامه شود به جای« اقامه» گفته می‌شود:« الصلاة جامعةٌ جامعه.»

در رکعت اول نماز عید و بعد از تکبیرة الإحرام و قبل از تلاوت سوره‌ی حمد هفت مرتبه الله اکبر و در رکعت دوم قبل از تلاوت سوره‌ی حمد پنج بار الله اکبر گفته می شود.

نماز عید مانند نمازهای جهریه برپا می‌شود.

بعد از نماز عید امام یا خطیب به ایراد خطبه می‌پردازد که سنت است مرد و زن به خاطر استفاده نمودن از آن سکوت کرده و به آن به خوبی گوش دهند.

-غسل نمودن سنت است و وقت آن از نیمه شب آغاز می‌شود.

-تحلیه به لباس‌ها و زینت‌های حلال 

-خوردن طعام قبل از گزاردن نماز و لو به اندازه‌ی چند دانه خرما سنت است.

-تبریک و تهنیت و مصافحه و حلالیت خواهی و دعای خیر از صمیم قلب برای همدیگر، سنت است.

عید برشما مبارک.

تَقَبَّلَ اللّهُ مِنَّا وَ مِنکُم.

منبع: باقیات صالحات اثر ماموستا محمد ربیعی انتشارات پرتوبیان